معنی لولو خورخوره

حل جدول

لولو خورخوره

موجود آدم‌خوار خیالی

موجود آدم خوار خیالی

لغت نامه دهخدا

خورخوره

خورخوره. [خُرْ خ ُ رَ] (اِخ) دهی است مرکز دهستان خورخوره از بخش دیواندره ٔ شهرستان سنندج، واقع در 60هزارگزی شمال باختری دیواندره و بیست هزارگزی جنوب شوسه ٔ دیواندره به سقز. این ده کوهستانی و سردسیر و دارای 170 تن سکنه می باشد. آب آن از چشمه و محصول آن غلات و توتون و ارزن و لبنیات و شغل اهالی زراعت و راه تا جاده مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

خورخوره. [خُرْ خ ُ رَ] (اِخ) دهی است از دهستان گورک بخش حومه ٔ شهرستان مهاباد، واقع در پنجاه وهشت هزارگزی جنوب مهاباد و بیست هزارگزی خاور شوسه ٔ مهاباد به سردشت. این ده کوهستانی و سردسیر با 350 تن سکنه است. آب آن از رود خورخوره و محصول آن غلات و توتون و حبوبات و شغل اهالی زراعت و گله داری و از صنایع دستی جاجیم بافی و راه مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

خورخوره. [خُرْ خ ُ رِ] (اِخ) دهی است جزء دهستان خرقان غربی بخش آوج شهرستان قزوین، واقع در 41هزارگزی شمال باختری آوج. این دهکده در کوهپایه قرار دارد با آب و هوای سردسیر و 732 تن سکنه. آب آن از چشمه سار و محصول آن غلات و سیب زمینی و انگور و زردآلو. شغل اهالی زراعت و قالی و جاجیم بافی و راه مالرو است. ایل شاهسون بغدادی به کوههای این ده می آیند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1).

خورخوره. [خُرْ خ ُ رِ] (اِخ) دهی است از دهستان سیلتان شهرستان بیجار، واقع در 45هزارگزی جنوب حسن آبادسوگند و 5هزارگزی جنوب رودخانه ٔ قزل اوزن. ده مزبورکوهستانی و سردسیر و با 400 تن سکنه است. آب آن از چشمه و محصول آن غلات و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری و از صنایع دستی زنان قالیچه و جاجیم بافی و راه مالرو می باشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

خورخوره. [خُرْ خ ُ رَ] (اِخ) نام یکی از دهستانهای شش گانه ٔ بخش دیواندره ٔ شهرستان سنندج می باشد. این دهستان در جنوب باختری بخش واقع شده و محدود است از شمال بدهستان نیلکوه، از خاور بدهستان ساران، از جنوب بدهستان سرشیو بخش مریوان، از جنوب باختری بکشور عراق (بطول 15هزارگز)، از باختر به بخش حومه ٔ شهرستان سقز. آب و هوای آن نسبت بسایر دهستانهای بخش سردتر و آب قراء آن از چشمه های کوهستانی و رودخانه های متعدد است که سرچشمه ٔ رودخانه ٔ جغتوچای را تشکیل می دهند.
ارتفاعات: بلندترین کوه شمال شهرستان سنندج در وسط این دهستان واقع شده و کوه چهل چشمه نامیده میشود و مرتفعترین قله ٔ آن 3464 گز از سطح دریا ارتفاع دارد. یالها و شعب مختلف کوه چهل چشمه در جهات مختلف کشیده شده و خطالرأس آنها خط طبیعی بخشها و شهرستان محسوب می گردند. یکی از یالهای مرتفع این کوه در جهت باختری برأس دره ٔ شیلر و کوه پشت شهیدان متصل می گردد که خطالرأس آن حد طبیعی بین کشور ایران و عراق و دهستان خورخوره و دهستان سرشیو مریوان می باشد.
رودخانه ها: چهار رودخانه در چهار دره ٔ بزرگ این دهستان به شرح زیر بطرف شمال جاری است و چنانکه گفته شد تشکیل رودخانه ٔ جغتوچای را می دهند که به دریاچه ٔ ارومیه میریزد: 1- رودخانه ٔ شاه قلعه و آن از دره های خاوری کوه چهل چشمه سرچشمه می گیرد تا حدودی در جهت شمال و از آن ببعد بطرف باختر جاری میشود و در جنوب آبادی مولان آباد به رودخانه ٔ اسحاق آباد متصل شده از این ببعد بنام رودخانه ٔ خورخوره نامیده میشود و در جهت شمال جریان می یابد و رودخانه های چنارتو و پارسائیان به آن ملحق شده در شمال دهستان فیض اﷲبیگی به رودخانه ٔ چغتو ملحق میشود. 2- رودخانه ٔ اسحاق آباد. این رود از دره ٔ باختری کوه چهل چشمه سرچشمه می گیرد، در جهت شمال جریان می یابد و در جنوب آبادی مولان آباد برودخانه ٔ شاه قلعه متصل میشود. 3- رودخانه ٔ جغتوچای از ارتفاعات جنوب باختری دهستان (شعب چهل چشمه و کوه هزارمرگه و گردنه ٔ هلاکوخان) سرچشمه می گیرد. و در جهت شمال باختری جاری میشود و در حدود آبادی سوته از این دهستان خارج و وارد بخش سقز میشود. 4- رودخانه ٔ چنارتو در شمال که از دره ٔ باختری کوه حاجی سید سرچشمه می گیرد و بطرف باختر جریان می یابد و در شمال آبادی خورخوره برودخانه ٔ خورخوره منتهی می گردد. کلیه ٔ آبادی های این دهستان در طول دره های مذکور واقع شده است و محصول عمده آن غلات و لبنیات و توتون و محصول دامی از قبیل پوست و پشم گوسفند و حبوباتست. شغل عمده ٔ سکنه گله داری و زراعت می باشد. راههای دهستان مالرو و صعب العبور است و تاکنون اتومبیل به این دهستان نبرده اند. این دهستان از 28 آبادی تشکیل شده و سکنه ٔ آن در حدود 7هزار نفر و قراء مهم آن بشرح زیر است: بست، مولان آباد، درمویان، ماهیدر، شیخ، قشلاق، مله، خورخوره. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5).

خورخوره. [خُرْ خ ُ رَ] (اِخ) دهی است از دهستان شهرویران بخش حومه ٔ شهرستان مهاباد، واقع در 27500 گزی شمال مهاباد و 7هزارگزی خاور شوسه ٔ مهاباد به ارومیه. این ده در جلگه قرار دارد با آب و هوای معتدل و 269 تن سکنه. آب آن از رودخانه ٔ مهاباد و چشمه و محصول آن غلات و توتون و چغندرو حبوبات و شغل اهالی زراعت و گله داری و از صنایع دستی جاجیم بافی و راه مالرو می باشد و یک باب دبستان در آنجا وجود دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

لولو

لولو. [ل َ / لُو ل َ / لُو] (ص) لوالو. مردم سبک و بی تمکین. (آنندراج) (برهان).

لولو. [ل َ / لُو ل َ / لُو] (اِ) لولب. نر ماده ٔ بند آهنین پس در. (مهذب الاسماء). لولا. و رجوع به لولا شود.

لولو. (اِخ) نام طایفه ای از ایلات کرد که در زنگار مسکن دارند. رجوع به جغرافیای سیاسی کیهان ص 57 شود.

لولو. (اِخ) نام کسی که با کسایون دختر صور ملک کشمیر از کشمیر آمده بود و کسایون را بهمن پسر اسفندیار به زنی کرده بودو کسایون با این لولو سر داشت و بهمن به عشق کسایون و به گفتار او همه گنج و سپاه در دست لولو نهاد تا همه ٔ بزرگان را به دینار و بخشش بنده کرد و قصد گرفتن بهمن کردند تا دانسته شد و بهمن با بارین پرهیزگارکه رستم فرستاده بودش بگریختند و به مصر افتادند و بعد سالها داماد ملک مصر گشت و سپاه آورد تا پادشاهی از دست لولو بیرون کرد، کسایون را بکشت و لولو را به شفاعت بزرگان بخشید و از پادشاهی بفرستاد (یعنی ازکشور اخراج کرد)... (مجمل التواریخ و القصص ص 53).

لولو. (اِ) قسمی سگ کوچک جثه ٔ درازپشم. || فاروغ. یک سر دو گوش. کُخ. بُغ. صورت مهیبی که برای ترسانیدن اطفال سازند. (آنندراج) (برهان). وجودی وهمی که بچه های خرد را بدان ترسانند. بخ. مترس اطفال. ضاغث. ضاغب. لولوخرخره. لولوخرناس. صورتی مهیب که بدان کودکان را ترسانند. صورتی وهمی که بدان اطفال را ترسانند و گاه زنی با پوستینی وارون در بر و دیگی بجای کلاه بر سر به اطفال خود را نماید و این بس زشت و مخالف اصول تربیت اطفال است.
- امثال:
لولو ممه را برده یا آن ممه را لولو برد.

لولو. (اِخ) دهی از دهستان سوسن بخش ایذه ٔ شهرستان اهواز واقع در 43000گزی شمال خاوری ایذه. کوهستانی و معتدل. دارای 265 تن سکنه.آب آن از چشمه. محصول آنجا غلات. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6).